Robert York
0 
994
74
De laatste man met wie ik uitging, was echt heel grappig. We zaten samen op de universiteit in een comedy-groep met sketches en improvisaties, dus humor was een belangrijk onderdeel van ons leven, maar hij was de eerste met wie ik sprak toen ik bij de groep kwam en de eerste die me aan het lachen maakte - een waar recept voor romantiek.
Zijn humor was enigszins droog en vaak absurd, waar ik van hield.
In de loop van onze drie jaar in de groep samen, werden de schetsen die hij schreef, vaker wel dan niet, altijd gestemd voor de shows die we elk semester uitvoerden.
Hij schreef onder meer hilarische sketches over een fictieve komedieklas, commentaar op het Israël-Palestina-conflict in de vorm van een musical en een parodie op Scooby Doo.
Op de een of andere manier maakte hij zelfs de meest onprettige dingen grappig, zowel in zijn schetsen als in zijn dagelijkse gesprek.
Ik bedoel, echt - in welk universum geven studenten echt om Scooby Doo?
Integendeel, overal mijn het eerste jaar in de groep verliet ik soms het gevoel dat mijn woordspelingen tijdens het herschrijven van sketches totaal slecht waren of dat mijn improvisatiescène niet zo goed ging als ik had gepland.
Het was tenslotte gemakkelijk om me onzeker te voelen over mijn vermogen om grappig te zijn in een groep van 12 van de grappigste mensen die ik ooit heb ontmoet, vooral als onderklasser en vooral als vrouw, een classificatie van persoon die iedereen graag beschouwt " niet grappig."
En dat hielp absoluut niet hij was er.
Ik wilde wanhopig indruk op hem maken, en ik was echt bang dat als ik niet grappig zou zijn - als mijn schetsen niet in de show zouden worden gestemd of als mijn improvisatievaardigheden die dag onvoldoende waren - hij me niet leuk zou vinden.
Ik werd vreemd bedreigd door meisjes die ik als grappiger beschouwde dan ik, zelfs degenen die niet in mijn komediegroep zaten.
Maar, vreemd genoeg, het wegvallen van mijn vermogen om mijn groepsleden aan het lachen te maken, veranderde zijn gevoelens voor mij niet. Hij mocht me nog steeds. Hij vroeg me nog steeds om zijn vriendin te zijn.
Op de een of andere manier heb ik nog lang zijn aandacht getrokken. En het komt allemaal door de interessant seksspecifieke rol die humor speelt in romantiek.
Allereerst is gevoel voor humor niet zo eenvoudig als het lijkt. In een poging om het te definiëren, schrijft Dr. Gil Greengross, Ph.D, in Psychology Today:
Als je duizend grappen uit het hoofd leert, ben je nog niet iemand met gevoel voor humor. Gevoel voor humor is [subtieler]. Een goed gevoel voor humor gaat over timing, het vermogen om op het juiste moment en tegen de juiste mensen het grappige te zeggen. Het vertellen van een seksistische grap in een kamer vol vrouwen zal waarschijnlijk niet veel punten scoren bij het publiek. Humor is grotendeels een interpersoonlijke activiteit die een hoog niveau van emotionele, sociale en ook paringsintelligentie vereist.
Onderzoek suggereert inderdaad dat er een belangrijk verband bestaat tussen humor en intelligentie: de grappigste mensen zijn ook altijd de slimste.
Evolutionair gezien is intelligentie aantrekkelijk voor een vrouw omdat het een vermogen weerspiegelt om te slagen op de werkplek en voldoende middelen (geld, in feite) te verkrijgen om een gezin te onderhouden.
Volgens de theorie van Darwin over seksuele selectie investeren vrouwen meer van hun tijd, energie en lichaam in hun nakomelingen, dus zijn ze kieskeuriger bij het kiezen van een partner.
Vrouwen willen iemand die hen de meeste middelen kan geven voor de jongeren die ze al die energie hebben uitgegeven - met andere woorden, wie is de meest intelligente.
Hierdoor zijn vrouwen bijzonder gevoelig voor alle indicatoren van intelligentie, inclusief humor. En wanneer mannen humor gebruiken om hun intelligentie te demonstreren, werkt het: een onderzoek uit 2011 suggereert dat het oordeel van een vrouw over het gevoel voor humor van een man correleerde met hoe intelligent ze hem zag als.
Aan de andere kant deed het oordeel van een man over het gevoel voor humor van een vrouw niet correleren met hoe intelligent hij haar zag. Het lijkt erop dat mannen niet gevoelig zijn voor humor als een indicator van intelligentie, want dat hoeven ze ook niet te zijn.
Mannen zijn zelfs helemaal niet gevoelig voor het bestaan van humor.
In diezelfde studie analyseerden onderzoekers een reeks online persoonlijke advertenties van een datingsite genaamd lavalife.com.
Uit de analyse bleek dat wanneer een man hun gevoel voor humor in hun profielen vermeldde, hetzij direct (door te verklaren grappig te zijn) of indirect (door daadwerkelijk grappig te zijn), het bijdroeg aan de romantische interesse van een vrouw in hem.
Wanneer een vrouw echter enige schijn van humor aan haar persoonlijke advertentie toevoegde, deed het weinig om mannen aan te trekken.
De beoordeling door een man van de aanwezigheid van het gevoel voor humor van een vrouw droeg niet bij aan zijn romantische interesse in haar.
Over het algemeen, terwijl vrouwen humor waarderen bij het vinden van een partner, doen mannen dat niet, dus mannen hebben meer kans dan vrouwen om humor op te nemen in flirterig geklets wanneer ze iemand leren kennen met wie ze een romantische toekomst zouden kunnen zien.
Mannen moeten humor gebruiken bij het aantrekken van vrouwen, en niet andersom.
De motivatie van een man om humor te gebruiken lijkt anders te zijn dan de motivatie van een vrouw om dit te doen - en dit kan zijn waar het hele 'vrouwen zijn niet grappig'-gedoe binnenkomt.
Blijkbaar is grappig zijn niet de belangrijkste reden waarom een man een vrouw aantrekkelijk vindt, wat minder belang hecht aan een vrouw nodig hebben grappig zijn in de context van romantische aantrekkingskracht.
Als een vrouw grappig is, is het gewoon een leuke toevoeging aan haar totaalpakket. En zijzekerkon gebruik humor om indruk te maken op een man als ze dat wil, maar het is meer vereist dat een man humor gebruikt om indruk te maken haar.
Hierdoor hoefden vrouwen niet te werken aan het verbeteren van hun vaardigheden om te concurreren met andere vrouwen zoals mannen.
Dit betekent natuurlijk niet dat grappige vrouwen er niet zijn en het heeft vrouwen er ook niet van weerhouden humor te gebruiken.
Nu de sociale barrières die ooit de vrouwen van de amusementsindustrie weerhielden langzaamaan verdwijnen, neemt de acceptatie van vrouwen in de industrie toe, zodat vrouwen de kans krijgen om te concurreren in hun eigen manieren - dat wil zeggen voor filmdeals en tv-programma's. Wat betekent dat ze alleen maar grappiger worden dan ze al zijn.
In feite, tegen de tijd dat ik een senior was, had ik mijn best gedaan om te concurreren met de andere sketch comedy-groepen in de mini-entertainmentindustrie op mijn school, en mijn humor was sneller en scherper dan ooit.
Toch hebben studies echter aangetoond dat vrouwen mannen willen die hen aan het lachen kunnen maken, en mannen willen vrouwen die ze aan het lachen kunnen maken.
En strijden om een slot op Comedy Central of in de improvisatie-showcase op een kleine stadscollege is niet hetzelfde als strijden om een romantische partner.
We willen niet allemaal komiek zijn, maar we willen allemaal wel liefde vinden.
Ik veronderstel dat dat is wat mijn ex en ik naar elkaar trok tijdens mijn eerste jaar en tijdens de universiteit.
Terwijl mijn grappen waren de bijproducten van wat mijn vrienden op de middelbare school vooral amuseerde, zijn grappen waren de zorgvuldig gebeeldhouwde en uitgevoerde bijproducten van jarenlang proberen indruk te maken op vrouwen, waaronder ikzelf. En ze werkten helemaal.